04 listopada 2022 r.
Dom Norymberski i Akademia Sztuk Pięknych zapraszają na cykl projekcji filmów dokumentalnych - Open Screen. Filmy przybliżają sylwetki współczesnych artystów. Ich emisja będzie odbywać się w auli Akademii Sztuk Pięknych o godzinie 19:00. Zachęcamy do zapoznania się z repertuarem. Wydarzenie odbywa się w ramach Open Eyes Art Festival.
8 listopada - film “Ich. Immendorf” - reżyseria: Nicola Graef
W życiu Jörga Immendorffa "ja" jest bezsprzecznie wypisane na duże litery, co pokazuje Nicola Graef w swoim filmie dokumentalnym. W ostatnich dwóch latach przed śmiercią w maju 2007 roku obserwowała malarza i rysuje obraz zadziornego, egocentrycznego artysty, który do śmierci żył dla swojej pracy. To, jak Immendorff przeciwstawiał się ciężkiej chorobie nerwowej, która coraz bardziej ograniczała jego ruchy, kontynuował pracę z pomocą asystentów, żył bez narzekania, czyni z filmu poruszający portret imponującej osoby.
10 listopada - fim “Anselm Kiefer – Over Your Cities Grass Will Grow” - reżyseria: Sophie Fiennes
W 2006 roku na BBC Four pojawił się dziwny program. Nazywał się on A Pervert's Guide to Cinema i przedstawiał nic innego, jak tylko przystojnego i leniwego słoweńskiego filozofa Slavoja Žižka, który z animuszem opowiadał o swoich ulubionych filmach. Reżyserka Sophie Fiennes nie narzuciła żadnych ograniczeń na paplaninę Žižka: Nie zadawała mu pytań. Nie narzucała tematów. Nie żądała nawet, by filmy, o których mówił Žižek, były uporządkowane chronologicznie lub w jakimkolwiek porządku, który uczyniłby jego analizy bardziej przystępnymi dla laików. Po prostu pozwoliła mu się tym zająć. Jej jedyny wkład polegał na tym, że gdy Žižek mówił o Ptakach Hitchcocka (1963), robił to siedząc w motorówce płynącej przez port, a gdy mówił o Rozmowie Francisa Forda Coppoli (1974), robił to z łazienki i balkonu tego samego hotelu, który pojawił się w filmie.
W ciągu czterech lat, które upłynęły od emisji A Pervert's Guide To Cinema, program ten zaczął być postrzegany nie jako dokument o filmie czy seria sprytnie nakręconych wykładów telewizyjnych, ale raczej jako eksperyment w tworzeniu filmów dokumentalnych. Eksperyment ten polegał na nakręceniu dokumentu o sztuce bez próby wyjaśnienia ani aktu tworzenia, ani owoców tego procesu. Pozwalając Žižkowi rozmawiać o jego ulubionych filmach, Fiennes dystansuje się od obsesji na punkcie biografii i kontekstu, która dominuje w filmowych przedstawieniach sztuki. A Pervert's Guide to Cinema nie był filmem o Žižku ani filmem o filmach, lecz filmowym appercu samego aktu artystycznej kreacji.
W Over Your Cities Grass Will Grow Fiennes powraca do tego samego filozoficznego szablonu, dając nam wgląd w proces twórczy niemieckiego artysty instalacji Anselma Kiefera. Over Your Cities Grass Will Grow to nie tyle dokument o sztuce, co zaproszenie do oddania czci na nieświęconym ołtarzu szalonego boga.
15 listopada – film „David Hockney: A bigger Picture” - reżyseria: Bruno Wollheim
Dokument był kręcony przez ponad trzy lata. Ukazuje Davida Hockneya, który wraca z Kalifornii, po to aby namalować krajobraz East Yorkshire z dzieciństwa. Wynika to z jego odejścia od fotografii, aby znaleźć odnowę w naturze, pracując po raz pierwszy na zewnątrz, przez pory roku i przy każdej pogodzie. Gdy film osiąga epicki punkt kulminacyjny, wyłania się odkrywczy portret tego, co inspiruje współczesnego największego żyjącego brytyjskiego artystę.
17 listopada – film „Olafur Eliasson” - reżyseria: Jan Schmidt-Garre
Olafur Eliasson urodził się w 1967 roku w Kopenhadze w islandzkiej rodzinie. Jako dziecko większość wolnego czasu spędzał w pracowni ojca, także artysty. Zanim jednak zaczął interesować się sztuką oddawał się innej wielkiej pasji, jaką był taniec, a w szczególności break-dance. Ukończył Królewską Akademię Sztuk Pięknych w Kopenhadze i jako jej stypendysta wyjechał do Nowego Jorku. Po powrocie do Europy osiadł w Niemczech, najpierw w Kolonii, a później w Berlinie, gdzie mieszka i pracuje obecnie. Jest profesorem na Universität der Künste i kieruje utworzonym przez siebie Instytutem Eksperymentów Przestrzennych. Jego berlińska pracownia – Studio Olafur Eliasson – zatrudnia zespół architektów i inżynierów różnych specjalności, którzy pod okiem artysty realizują jego instalacje, wystawy i projekty architektoniczne. W swoich pracach Eliasson wykorzystuje światło, wodę, parę czy wiatr oraz ich wzajemne oddziaływanie. Do jego ulubionych i często używanych materiałów, szczególnie w instalacjach i konstrukcjach przestrzennych, należą lustra, a pojęciem kluczowym, o którym mówi w wywiadzie, jest czas, jako jedna z wielkości fizycznych określających przestrzeń.
Do najważniejszych realizacji Eliassona należą: „The Weather Projekt” w Hali Turbin londyńskiej galerii Tate Modern (2003), „Your Black Horizon” na 51. Biennale w Wenecji (2005), „The New York City Waterfalls” w nowojorskim Central Parku (2008), fasada sali koncertowej Harpa w Reykjaviku (2011). W 2010 roku w Muzeum Martin-Gropius-Bau w Berlinie miała miejsce jego wielka wystawa zatytułowana „Innen Stadt Außen” (Wnętrze Miasto Zewnętrze). W ramach polskiej prezydencji Unii Europejskiej w Warszawie powstał, zaprojektowany przez Olafura Eliassona, pawilon artystyczny „Your Reality Machine” (Maszyna twojej rzeczywistości).
Film w reżyserii Jana Schmidt-Garre’a obejmuje relację z przygotowań Eliassona do wystawy „Notion Motion” w Rotterdamie oraz godzinną rozmowę z artystą, którą prowadzi Adrian Searle, krytyk czasopisma „The Guardian”.